İlk oğlumla hamile kaldığımda bir konuda karar vermem gerekiyordu. Ben 15 yaşımdan beri vejetaryendim. Ya çocuklarım ne olacak? 25 yıldır et pişirmedim balık yendiğinde masada duramadım. Çocuklarım benim gibi büyümeli mi yoksa ben onlar için bunları pişirmeli miyim?
Eti kesen bir bıçağı kullanmam, et yenen tabaktan yemek yemem, etin pişirildiği tavayı kullanmam diyen sert vejetaryenlerden değilim. Ben irade özgürlüğüne önem veren, başkaları engellememin doğru olmadığını savunan bir insanım. Örneğin, sigara içerken içmeyenlere saygı duyduğum gibi artık sigara içmeyen bir kişi olarak içenlere de saygı duyarım. Ben kendi doğrularımı yaşarım ancak kimseyi yaşatmam.
Çocuklarım için de bunların geçerli olması gerektiği kanaatine vardım. Yani et yeyip yememelerine bir gün kendileri karar vermek zorundalar. Bu kararı onlar için vermemin yanlış olduğuna inanıyorum. Hele bu yaştaki çocuk vejetaryenliğe neden olan düşünceleri ve gerçekleri zaten anlamaz ya da anlatmak için henüz çok küçüktür.
Bu yüzden et yiyen çocukların vejetaryen annesi olmaya karar verdim. Ama onlara etli yemekler de yapmıyorum. Eşim onlara bahçede balık yapar, kanat ta. Mutfağımızda kanat veya köfte de yapılıyor, ancak ben yapmıyorum. Çünkü her türlü eti ellemeye çok meraklı değilim… 28 yıldır etsiz besleniyorum, hamileliklerimde herhangi bir sağlık sorunu yaşamamam, hamilelik sırasında ve doğumdan sonraki tahlillerim doktorumu bile şaşırtmış olması fiziksel gelişimi tamamlanmamış bir insanı dengeli beslemeye başaracağımın garantisi vermiyor üstelik. Ben dengeli beslenebilirim çünkü buna dikkat ediyorum. Ama çocuklarım söz konusu olunca buna garanti edemem. Onlar her çocuk gibi bazen bir şey yemek istemiyorlar ya da dışarıda yiyorlar. Kaldı ki anaokulundaki genelde etli öğle yemekleri konusunda küçücük yaşta benim tercihlerin nedeniyle zorlanması istemem.
Kısacası, çocuklarımın uyumlu bir şekilde büyümelerini istiyorum. Farklı olmak güzel bir şey bence, kendileri bir noktada farklı olmak istediklerinde onlara yol göstereyim ve destekleyim, ama bunu ben empoze etmeyim. Bugünkü Türkiye’de vejetaryen çocuk büyütmek farklılık empoze etmekten başka bir şey değil bence. Belki bir gün gelir, etsiz beslenme sunan anaokulları ve öğle yemeğinden önce dersleri biten liseler olacak. O zaman her yemeği evinde yiyebilirler tıpkı benim küçüklüğümde yediğim gibi.
