Hayat bayram olsa diye çok masallar anlatıldı… Ama ne o masalları gördük ne de o bayramları… Gerçekten o masallar vardı ülkelerin birinde; bayramların olduğu gibi… Fakat masalları bayram tadında anlatacak birileri yoktu…
O zaman ufaktım. Her şeyi masal dünyasında yaşar, asla bitmesini istemezdim, bayram olsun derdim; her gün elimde rengârenk balonlar, cebimde cam gibi bilyelerim…
Bir sürü arkadaşım vardı, saysam bitmezdi zaten en fazla ona kadar sayardım, o da altıdan sonra karışır giderdi…
Olsun… Onlar yeter de artardı. Oyunlarımda bazen bir kaptan ya da bir pilot oluverirdi masallarım… Ya denizlere açılıverirdim rotam tam gaz masal ülkeme ya da uçuverirdim gökyüzünde. Korkardım yükseklikten ama mutlu olurdum masal ülkeme bakmaya gökyüzünden bulutlara…
Dokunmak isterdim tıpkı balıklarla yüzme yarışı yaptığım denizlerim gibi. Ne kadar da sahiplenmiştim bayram tadındaki masal ülkeme.
O zaman annem de vardı yanımda babam da…
Hani dedim ya, ellerimde balonlarım, cebimde bilyelerim vardı diye… İşte bir elimden hiç görmediğim annem, diğer elimden babamın tuttuğu masallarım var benim.
Özgürce sımsıkı sarılırdım her ikisine de… Taa ki gözlerimi usulca aralayıp bayramı bitmiş masalımın sona erdiği ana kadar…
Şimdi büyüdüm artık, ona kadar saymayı bırakın, onun katlarını kat ve kat sayıyorum.
Yavru kedi büyüdü onunda bir yavrusu var sahipsiz bir kenara bırakmadığı,
Bayramlarını bayram tadında yaşayan, ufak bir sır bayram tadındaki masal ülkemi özlemiyor değilim.
Bir ara sizleri de beklerim bayramlarınızla… Buyurun Bayram tadındaki masal ülkeme…
Tolga Turan
