Kalbim oturmuyor
Şöyle korkunç bir yüzüşte
Sessiz, bazen çığlık çığlığa
Bir ayaklanma halinde
Dev yürüyüşler düzenleniyor
Caddelerimde
Meşaleler ısıtıyor ruhumun gecesini
İçimde infial var
Pankartlar sopalarında
Belli belirsiz sarkıyor
Sabırsız adımlar durmuyor
Sloganlar atılacak da
Kimsenin dili varmıyor
Tam varıldığında bab-ı ali’me
Kalabalık sessizce ağlıyor
Gönlümde koca bir şehir
Yalnızlığa yas tutuyor…
Nazım Ümit Erden
