Biz yedi kardeştik. Yedi çocuk. Yedi küçük.
Yedi yetim. Yedi yoksul. Yedi kimsesiz.
Yedi teyzesiz. Yedi amcasız.
Yedi akrabasız. Biz yedi kardeştik.
Birbirimizi büyütüp, yetiştirdik.
Bir kaderi yedimiz paylaştık.
Ağladık, güldük de, oynadık,
sevdik de küstük de.
Kavga da ettik, aptallık da.
Her birimiz küçücüktük ama
büyüklerden daha büyüktük.
Ardında da durduk birbirimizin,
hayatta kalma mücadelemizde de birdik.
Bölünmeyi ayrılmayı düşünmedik, düşlerimizde birdik.
Zorlukları yoklukları çileyi beraber bölüşen kaderdaştık biz. Biz cennetlik annenin babanın yedi biriciğiydik, biz yedi yetim kardeştik.
Sonra adı konulmayan kayıplarla, her ne kadar ayaklarımız yere sağlam bassa da,
beş kardeşe düştük.
Sonra beş öksüz kardeş olduk.
Yani, anası babası ölenin adı var da,
ablası kardeşi ölenin adı yoktu,
o yüzden biz de tam anlamadık ne olduğumuzu.
Biz beş kardeştik. Şimdi karnımız oldukça tok, gelecekten kaygımız, yoklukla zayıflıkla da derdimiz yok. Büyüdük adam olduk, toparlandık sandık, dağıldık,
“Adam olsaydınız” denilen bencil söze sığındık, güçlendik sandık yıkıldık.
Şimdi o kardeşlerin kardeşlikleri de yok.
Şimdi her birimiz tekiz.
Birbiriyle konuşan bir tanemiz bile yok.
Elinde kazıkla fırsat kollayan eller canımız, kendi kanımıza, kader ortağımıza tahammülümüz, hoş görümüz yok.
Biz hiç kardeşiz. Beş bencil Beş egoist
Beş nankör Beş narsist Beş artist Beş kindar Beş dindar Beş vefasız Beş duygusuz
Beş tahammülsüz, Beş çok bilmiş cahiliz biz.
Maddiyata dünya telaşına birliğini satan,
pazardan topladıklarını yerken, bir sobanın önünde titreyerek kurulan birlik beraberliğin, ailenin kardeşliğin değerini unutmuş, geçmişine nankörlük eden, anasına babasına atasına toprağı zıkkım eden, maneviyatsız cibiliyetsiz tiynetsizleriz biz.
Yaşamayı sadece kendisi için zanneden, millete karşı onurlu gururlu varlıklı sevecen görünmek için, kardeşlerini hiç sayan,
elleri yaşatırken kardeşini kardeşliğini öldüren, yabancının kurşununu hazmeden, kardeşini affedemeyen, beş para etmeyen çil yavrusuyuz
kalleşiz hainiz hiçiz yitiğiz bitiğiz biz.
Geleceğe yetişen, gerçeğe yetişemeyen
yedi kardeştik. Şimdi beş kalleşiz biz.
Lokman Kaya
